Mentale training

Stimuleer zelfstandig denken en het durven uiten van een eigen mening (ook bij introverten).
Stel hen veel vragen, zodat je hun denken beter leert kennen. Durf te wachten op antwoord.
Geef op passende momenten – niet continu, geen overload – constructieve feedback.
Richt meer je aandacht en appreciatie op de inspanning i.p.v. op het resultaat.

Laat hen lijstjes maken van hun progressiepunten tijdens de trainingen en die herlezen.
Doe af en toe een complimentenronde met de hele groep. Geef elkaar één compliment.
Forceer hen om naast verbeterpunten ook positieve evaluaties van uitvoeringen te maken.
Gebruik humor bij deze leeftijdsgroep, en voorbeelden die hen aanspreken uit hun wereld.
Gebruik soms een leeftijdsgenoot met wie ze een goede band hebben om een boodschap over te brengen.

Ontwikkel een veilige band met je sporter, waarbij jullie beiden aan het woord komen – trainer 70% en de sporter 30%.
Geef ze voldoende ruimte en mogelijkheden om in een aangenaam klimaat met jou als trainer te spreken, ga in open dialoog.
Bekrachtiging, erkenning en sociale beloningen werken prima als motivator.
Geef telkens voldoende duiding bij wat ze aan het doen zijn en waarom ze oefeningen doen.
Daag hen uit om hun eigen mening te formuleren of vragen te stellen, zonder meteen de inhoud te veroordelen.
Stimuleer passie, plezier en uitdaging (puurste autonome motivatie) door hen de keuze te geven (uit jouw set aan oefeningen) of inspraak/verantwoordelijkheid te geven over de opmaak van een klein deeltje trainingsinhoud of de selectie van elementen. Dat kan in beurtrollen per twee.
Het is mogelijk om te starten met het zelfstandig werken met doelen.

Besef dat een goede portie zelfvertrouwen preventief spanning reduceert.
Ze moeten stress durven erkennen bij hun trainer in een een-op-eensituatie. Zorg dat ze zich veilig bij je voelen, dat je open vragen stelt, dat je hen serieus neemt en geen oordeel velt, dat je aangeeft dat stress ‘normaal’ is en dat je ook laat voelen dat je met je eigen stress aan de slag kunt door hen een fysieke of cognitieve techniek aan te leren.
Oefen hen in het formuleren van alternatieve, helpende gedachten in bepaalde situaties.
Richt hen op momenten waarop ze ‘niet-kunnen’ konden keren in ‘wel gelukt’.
Bouw een routine uit met ademhaling, krachtgevende gedachten en focustechniek.
Diepere relaxatieoefeningen kunnen (viermaal per week) gebruikt worden bij te grote spanning.
Geef aan dat negatieve gevoelens normaal zijn, en dat deze ook weer voorbijgaan, dat je gevoel niet volledig hoeft te bepalen wat je als actie doet, dat je in staat bent om je opnieuw te focussen op ‘wat wel werkt’, dat je zelf kunt beslissen om een nieuwe poging te doen of zelf kunt aangeven wat je nodig hebt om een nieuwe poging te durven doen. Leer negatieve gevoelens te accepteren en laat ze zijn, en oefen met hernieuwde focus op ‘wat werkt’.

Indien de trainer concentratieverlies vaststelt, kan hij de sporters meteen op dat moment bevragen over hun taakfocus. Ze moeten leren herkennen wanneer en waardoor ze hun taakfocus kwijt zijn en leren herkennen of ze met afleidende of stressinducerende gedachten rond (de gevolgen van) winst/verlies/slagen/falen bezig zijn.
De sporters kunnen een stoptechniek of aandachtswitchtechniek gebruiken om de helpende gedachten te gebruiken. Je herkent de niet-helpende gedachte, zoekt een woord, beeld of gebaar dat stop betekent, en je vervangt je denken door helpend denken, of richt je aandacht opnieuw op taakfocuspunten. Belangrijk om te weten is: hoe sluit ik mijn denken af? Wat zijn mijn helpende gedachten?

Gebruik inbeelding als mentale techniek om een nieuw element voor te bereiden.
Gebruik inbeelding van een oefening als mentale concentratieroutine voor de uitvoering van een gekende oefening.
Visualiseer los van de training succesmomenten en eigen sterktes.